Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English
Translated to:	غیرتم 1

3 Poems contain jealousy mine

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:31.12-31.12

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:31.12

German Translation

[1] چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

[2] خرد که قید مجانین عشق می‌فرمود
به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه

[3] به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد
هزار جان گرامی فدای جانانه

[4] من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش
نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

[5] چه نقشه‌ها که برانگیختیم و سود نداشت
فسون ما بر او گشته است افسانه

[6] بر آتش رخ زیبای او به جای سپند
به غیر خال سیاهش که دید به دانه

[7] به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی
ز شمع روی تواش چون رسید پروانه

[8] مرا به دور لب دوست هست پیمانی
که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه

[9] حدیث مدرسه و خانقه مگوی که باز
فتاد در سر حافظ هوای میخانه

[0] The moth of the lamp of thy (resplendent ) face became the candle ;
On account of thy mole ,care for my own state ,mine none .

[1] Wisdom ,who bound those love - distraught ;
By the perfume of the curl of thy tress ,became distraught .

[2] If ,by the perfume of thy tress ,my soul went to the wind (of destruction ) ,what matter ?
The ransom for the beloved is a thousand precious souls .

[3] Last night ,through jealousy ,affrighted ,I fell from my feet ,
When ,in the stranger's hand ,my idol I beheld .

[4] What plans we evoked and (none ) had profit ,
On her ,our sorcery (of words ) a (mere ) tale became .

[5] On the fire (ruddy radiance ) of her adorned (flushed ) cheek ,in place of me ,
The grain better than her dark mole ,who saw ?

[6] At the glad tidings ,in a moment ,its life to the breeze ,the candle gave ,
When ,a message to it ,from the candle of thy face ,it (the breeze ) conveyed .

[7] By the round form of the friend's lip ,a covenant is mine ,
That ,on the tongue ,I take naught save the tale of the cup .

[8] The tale of the college and the cloister utter not .For ,again ,
Into Hafiz's head ,fell the desire for the wine - house .

[1] Als ein Schmetterlingslicht erblick' ich die Gluthen der Wangen,Durch dein Maal verlor ich die Sinnen.

[2] Sieh' die Vernunft, die befahl, die Liebekranken zu binden,Ist durch den Haarring zum Narren geworden.

[3] Wenn ob des Dufts von deinen Locken die Seele davon fliegt,Ist es recht, sie sey dir geopfert.

[4] Gestern fiel ich armer Mann auf der Stelle zusammen,Als ich mit Freuden den Liebling geseh'n.

[5] Was ich ersann von Wunderdingen, es nützte mir gar nichts,Alle Lust verflog vor der seinen.

[6] Hat wohl Jemand was Besseres, als das Körnlein des MaalesAuf den Gluthen der Wangen gesehen?

[7] Für die Kunde vom Glanz des Angesichts hat die KerzeIhre Seele dem Ostwind gegeben.

[8] Zwischen den Lippen des Freunds und mir bestehet ein Bündniß,Daß wir von dem Bunde nur sprechen.

[9] Rede mir nichts von der Schul', o rede mir nichts von dem Kloster,Denn Hafis ist in's Wirthshaus verliebet.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.21-28.21

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.21

German Translation

[1] جوزا سحر نهاد حمایل برابرم
یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم

[2] ساقی بیا که از مدد بخت کارساز
کامی که خواستم ز خدا شد میسرم

[3] جامی بده که باز به شادی روی شاه
پیرانه سر هوای جوانیست در سرم

[4] راهم مزن به وصف زلال خضر که من
از جام شاه جرعه کش حوض کوثرم

[5] شاها اگر به عرش رسانم سریر فضل
مملوک این جنابم و مسکین این درم

[6] من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال
کی ترک آبخورد کند طبع خوگرم

[7] ور باورت نمی‌کند از بنده این حدیث
از گفته کمال دلیلی بیاورم

[8] گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم

[9] منصور بن مظفر غازیست حرز من
و از این خجسته نام بر اعدا مظفرم

[10] عهد الست من همه با عشق شاه بود
و از شاهراه عمر بدین عهد بگذرم

[11] گردون چو کرد نظم ثریا به نام شاه
من نظم در چرا نکنم از که کمترم

[12] شاهین صفت چو طعمه چشیدم ز دست شاه
کی باشد التفات به صید کبوترم

[13] ای شاه شیرگیر چه کم گردد ار شود
در سایه تو ملک فراغت میسرم

[14] شعرم به یمن مدح تو صد ملک دل گشاد
گویی که تیغ توست زبان سخنورم

[15] بر گلشنی اگر بگذشتم چو باد صبح
نی عشق سرو بود و نه شوق صنوبرم

[16] بوی تو می‌شنیدم و بر یاد روی تو
دادند ساقیان طرب یک دو ساغرم

[17] مستی به آب یک دو عنب وضع بنده نیست
من سالخورده پیر خرابات پرورم

[18] با سیر اختر فلکم داوری بسیست
انصاف شاه باد در این قصه یاورم

[19] شکر خدا که باز در این اوج بارگاه
طاووس عرش می‌شنود صیت شهپرم

[20] نامم ز کارخانه عشاق محو باد
گر جز محبت تو بود شغل دیگرم

[21] شبل الاسد به صید دلم حمله کرد و من
گر لاغرم وگرنه شکار غضنفرم

[22] ای عاشقان روی تو از ذره بیشتر
من کی رسم به وصل تو کز ذره کمترم

[23] بنما به من که منکر حسن رخ تو کیست
تا دیده‌اش به گزلک غیرت برآورم

[24] بر من فتاد سایه خورشید سلطنت
و اکنون فراغت است ز خورشید خاورم

[25] مقصود از این معامله بازارتیزی است
نی جلوه می‌فروشم و نی عشوه می‌خرم

[1] In the morning ,Jauza Gemini placed before me the preservation the small Kuran
That is The King's slave ,I am and the oath ,I ate .

[2] Saki come for ,from effective fortune's aid ,
The desire that I desired became to me ,through God attainable .

[3] A cup ,give for again in joy of the King's face ,
Elderly of head ,in my head ,is desire for a youthful one .

[4] Waylay me not with the description of the limpid water of Khizr
From the King's cup ,a draught - drinker of Kausar's fountain ,am I .

[5] O King if to the ninth heaven God's throne I cause the throne of excellence to reach ,
Of this majesty ,the purchased slave ,am I and of this door ,the wretched one .

[6] A thousand years ,draught - drinker of Thy banquet ,I was
My disposition ,ardent of temperament ,water - drinking ,how may it abandon

[7] If ,of the slave of this tale ,belief be not thine
Of perfect speech ,a proof I will bring .

[8] If ,from thee ,I up - pluck my heart and ,from thee ,up - lift my love ,
On whom ,may I cast this love ; where ,may I take that heart

[9] Mansur bin Muhamad Ghazi is my guard
From this auspicious name ,victorious over my enemies am I .

[10] All in love for the King ,was my covenant of Alast
From life's highway to this covenant ,I pass .

[11] Since ,in the King's name ,the sphere framed the Pleiades ,
Verse of pearl ,wherefore make I not Less than who ,am I

[12] When ,from the King's hand ,I tasted the victuals like the mighty falcon ,
For the capture of the mean pigeon ,care how is mine

[13] O King ,lion - seizer less ,how becometh ,if becometh
Attainable by me ,in thy shadow ,the country of ease

[14] In the felicity of praise of thee ,my verse subdued a hundred countries of the heart
Thou mayst say that my speaking tongue is thy cleaving sword .

[15] If ,like the morning breeze ,by a rose - bed ,I passed ,
Mine ,was neither love for the cypress nor desire for the cone - tree .

[16] Thy perfume ,I perceived and to the memory of thy face ,
The Sakis of joy gave me one or two cups .

[17] Not the slave's custom is intoxication with the juice of one or two grapes
Years endured ,the Pir ,tavern - cherisher ,am I .

[18] With the revolution of the star and of the sky ,many a strife is mine
In this tale ,be the King's justice ,my ruler

[19] Thanks to God ,that ,again ,in this height of court ,
The sound of my long wing - feather of flight the peacock of the ninth heaven heareth

[20] Effaced be my name from the work - shop of the lovers of God
If mine be other employment save love for Thee .

[21] For the capture of my heart ,the lion's whelp attacked
Lean ,if I be ,or if not ,the lion's prey I am .

[22] O Thou ,the lovers of whose face are in number more than the atoms in the sun - beam
To union with Thee ,how may reach I who in capacity less than an atom ,am

[23] Show to me ,the denier of the beauty of Thy face ,who is he
So that ,with the dagger of jealousy ,his eye I may bring forth .

[24] On me ,fell the shadow of the symbolic sun of empire
Now ,as to the material sun of the east ,rest independence is mine .

[25] Not brisk is the market of purpose of these deeds :
Neither splendour ,do I boast nor ease ,do I purchase .

[26] With soul ,the friend of the prophet and of his offspring ,is Hafiz
By God ,witness to this is the Lord ,my ruler .

[1] Morgens legten vor mir die Zwillinge nieder das Währhäng, Ha! ich schwöre, ich bin wahrlich der Diener des Schahs.

[2] Komm' o Schenke komm! mit der Hilfe des wirkenden Glückes Sey der heiße Wunsch mir von dem Herrn gewährt!

[3] Reich' mir das Glas, aus Freude des Schahes Antlitz zu sehen, Wird mein greises Haupt wieder von neuem verjüngt.

[4] Höre mir auf zu beschreiben die Lebensquelle von Chiser, Aus den Hefen des Schahs trink' ich die Quelle Kewßer.

[5] Schah! und wenn ich den Thron der Tugend zum Himmel erhöbe Blieb' an deiner Thür' immer ein Bettler ich noch.

[6] Tausend Jahre hindurch war ich dein Bechergenoße, Kann vom Gnadenort ich mich entfernen vielleicht.

[7] Wenn Du aber dem Wort des Dieners Dich weigerst zu glauben, Bringe ich von Kemal Probe und Sicherheit Dir.

[8] Gieß' ich mein Herz von Dir, und sollt' ich die Liebe dir rauben, Wen beschenkt ich wohl? Welchem vergäb' ich mein Herz?

[9] Ben Mohammed Manßur der Sieger ist mein Beschützer Seines Namens Kraft richtet die Feinde zu Grund.

[10] Ich bin von Ewigkeit her bestimmt zur Liebe des Schahes, Wenn ich gleich hiedurch manchmal die Straße verlier'.

[11] Sieh' sein Namen ist mit Plejaden an Himmel geschrieben, Wer besiegt mich im Lied? soll ich die Perlen nicht reihn?

[12] Hab' ich Falken gleich aus der Hand des Schahes gegessen, Hat denn Rauben, und Jagd einigen Reiz noch für mich?

[13] Schah! der Löwen ergreift! Sag' an, was hast du verloren, Deines Schattens Glück gönne uns Frieden und Ruh. Ohne Federn und Flügel bin ich, daher ist's zu wundern, Daß ich zum Simorg mich zu erschwingen befleiß'.

[14] Hundert Herzen erobert durch dich die Kraft des Gesanges, Gleichsam als gliche mein Wort deinem erobernden Schwerdt.

[15] Wenn ich vorübergeh' am Rosenbeet wie der Ostwind, Reizet mich die Cypreß, reiz't mich die Pinie nicht.

[16] Deinen Geruch vernahm ich im Feld, und auf deine Gesundheit Reichten die Schenken der Lust einen zwey Becher mir her.

[17] Meine Sache ist's nicht, nur ein zwey Tropfen zu trinken, Denn in Schenken ward ich ein erfahrener Greis.

[18] Immer zank' ich mit dem Lauf des Himmels, der Sterne, Der gerechte Schah möge entscheiden den Streit.

[19] Gott sey Dank, daß sogar am äußersten Giebel des Himmels, Gabriel an dem Thron meine Gesänge vernimmt.

[20] Aus dem Buche der Liebenden sey mein Name vertilget, Wenn für Andere einst, Liebe die Brust mir entflammt.

[21] Wüthend stürzte auf mich, um mich zu zerreißen der Löwe, Mager oder fett bin ich die Beute des Schahs.

[22] Mehr sind verliebet in dich als Stäubchen im Sonnenschein fliegen, Ich ein Sonnenstaub, o! wann gelang' ich zu dir.

[23] Zeige mir an, wer hat je deine Schönheit geläugnet, Daß aus Eifersucht ich ihm das Auge zerhau'.

[24] Siehe auf mich ist der Schatten der Sonne des Glückes gefallen, Nun bedarf ich des Scheins anderer Sonnen nicht mehr.

[25] Keineswegs ist mein Sinn mit diesen Worten zu handeln, Ich verkaufe und kauf' solche Liebkosungen nicht. Immer liebet Hafis mit vollem Herzen den Propheten, Seine Familie giebt wahrlich das Zeugniß hievon.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.24-32.24

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.24

German Translation

[1] طفیل هستی عشقند آدمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری

[2] بکوش خواجه و از عشق بی‌نصیب مباش
که بنده را نخرد کس به عیب بی‌هنری

[3] می صبوح و شکرخواب صبحدم تا چند
به عذر نیم شبی کوش و گریه سحری

[4] تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که در برابر چشمی و غایب از نظری

[5] هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت
که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

[6] ز من به حضرت آصف که می‌برد پیغام
که یاد گیر دو مصرع ز من به نظم دری

[7] بیا که وضع جهان را چنان که من دیدم
گر امتحان بکنی می خوری و غم نخوری

[8] کلاه سروریت کج مباد بر سر حسن
که زیب بخت و سزاوار ملک و تاج سری

[9] به بوی زلف و رخت می‌روند و می‌آیند
صبا به غالیه سایی و گل به جلوه گری

[10] چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی
که جام جم نکند سود وقت بی‌بصری

[11] دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه چشمی به ما نمی‌نگری

[12] بیا و سلطنت از ما بخر به مایه حسن
و از این معامله غافل مشو که حیف خوری

[13] طریق عشق طریقی عجب خطرناک است
نعوذبالله اگر ره به مقصدی نبری

[14] به یمن همت حافظ امید هست که باز
اری اسامر لیلای لیله القمر

[1] For the sake of love's existence are man and Pari ,
A little pure desire ,show ,so that a great happiness in attaining to true love thou mayst achieve .

[2] Khwaja strive portionless of .love be not
For none buyeth the slave with the defect of being void of skill .

[3] The wine of the morning draught ,and the sweet sleep of dawn ,how long
For pardon strive by the supplication of mid - night ; and ,with the weeping of the morning .

[4] O dainty one ,sorcery - player what doll art thou thyself
Neither in front of the eye art thou nor hidden from vision art thou .

[5] A thousand holy souls consumed on account of this jealousy ,
For ,every morning and evening ,the candle of another assembly thou art .

[6] The message from me to His Highness Asaf ,who taketh ,
Saying Recollect two hemistiches of mine in Dan verse

[7] Come ,so that ,even so ,the world's way I may behold
If ,examination ,thou wilt make ,wine ,thou drinkest and grief ,sufferest not .

[8] On thy head of beauty ,aslant in pride be not the crown of sovereignty
For ,the beauty of fortune ,and worthy of throne and of the crown of gold ,thou art .

[9] By the perfume of Thy tress and Thy cheek ,go and come ,
The morning breeze for acquiring from Thy tress the power of perfume - diffusing ,and the rose for acquiring from Thy cheek splendour .

[10] Since ,prepared of vision ,thou art not ,union ,seek not ,
For ,no good doeth the world - viewing cup of Jamshid at the time of being without vision .

[11] Turneth calamity the prayer of the corner - sitters
With a corner of thy eye ,at us corner - sitters wherefore lookest thou not

[12] O beloved come and ,from us ,with the capital of thy beauty ,sovereignty purchase
Careless of this matter ,be not ,lest sorrow thou suffer .

[13] Love's Path is a path wonderfully dangerous ,
We seek refuge in God If to a place of safety ,the path thou take not .

[14] By the blessing of the prayer of Hafiz ,is hope that again
I may see the traces of glories of my Laila the true Beloved in the path of the night ,luminous with the moon .

[1] Menschen und Feen sind ungebetene Gäste der Liebe, Zeige mir Willenskraft, sicher entführst du das Glück.

[2] Suche keinen Genuß, wenn du nicht im Stand bist zu schauen, Denn der Spiegel Dschemschids nützet den Sehenden nur.

[3] Morgentrunk und Morgenschlaf, wie lange noch währt dieß? Sinn' auf Entschuldigung, höre das Morgengeschrey.

[5] Tausend heilige Seelen, sie sind entbrennet voll Eifer, Weil du Abends und früh Anderen haltest das Licht.

[7] Komm', ich habe so viel aus langer Erfahrung gelernet, Welcher das Weinglas leert, leeret die Sorgen auch aus.

[8] Niemals sey der Wipfel von deiner Cypresse gekrümmet, Denn wahrhaftig du bist würdig der Krone des Throns.

[9] Rosen und Ostwind kommen und gehen mit Glanz und Gerüchen, Diese vom Dufte des Haars, jener vom Licht des Gesichts.

[11] Winkelsitzergebet verhütet Schaden und Unglück. Warum blickest du nicht mir nach dem Winkel des Aug's? Was soll ich thun, verwirrt von der Trennung, und von dem Genuße? Immer bist du im Aug', aber von Angesicht fern.

[12] Komm' und kaufe die Herrschaft von uns mit dem Schatze der Schönheit, Sorge dafür, daß du's nicht mögest verzehren umsonst. Höre den Meister, und sey nicht ganz entblößet von Liebe, Niemand kaufet den Knecht, wenn er nicht Tugenden hat. Jegliche Nachricht öffnet das Thor zu neuen Geschäften, Deßhalb bin ich berauscht, bin so verloren und irr'. Zeige mir doch den Weg in diesen finsteren Gängen. Schon tönt Morgengebet, tönet das Morgengeschrey.

[13] Wunderlich ist der Weg der Lieb' und voll von Gefahren, Laßt uns flüchten zu Gott, daß er uns Sicherheit geb'. Siehe! sie kommen und gehen in Hoffnung des Duftes der Locken, Winde verstreuen das Roth, Rosen bedienen sich deß. Durch die Schmerzen der Freundinn bin ich auf ewig gebunden, Hin ist mein Leben durch sie, aber mich kümmert es nicht. Kennet der Unerfahrene wohl die heimlichen Freuden? Wollte Gott, ich hätt' Kräfte zu Freuden des Gau's! Mein Geheimniß, o Freund! ist durch die Thränen verrathen, Du erbarme dich mein, der zur Genüge mich kennt! Trockenen Mund's gieng ich vorbei am Wasser des Lebens, Hilf mir, Schenke, o hilf, reich' mir vom lautersten Trunk! Wenn Hafis für dich einst stirbt, an der Schwelle der Thüre Wird ihm durch den Tod ewiges Leben zu Theil.